Ready to learn!

Door: Gerrit Streekstra   |  Damiët van Stek

Of hoe jij jezelf binnenstebuiten kunt keren….

Wij laten iets zien wat je elkaar niet snel toont. Namelijk wat er binnen ons gebeurt, in het moment.. Normaal gesproken houden we dat verborgen. Of komt het er heel anders uit…
Daar staan we dan. Met ons tweeën, twee meter van elkaar. Het publiek staat in een kring om ons heen. Er is niets afgesproken. Dat vinden wij eng. Dus er is druk. We willen juist heel ontspannen en beschikbaar zijn. En dat is precies waar het om gaat, open blijven voor jezelf, ook als de druk van buiten toeneemt. Want dan kun je leren.

Carl Rogers, beroemd Amerikaans psycholoog, werkte vanuit het menselijk vermogen dat we ons kunnen ontwikkelen en ontplooien.

The curious paradox is that when I accept myself just as I am, then I can change.

Kortom: als alles mee mag doen, dan haal veel meer uit leersituaties. Met al je gedachten, gevoelens, overtuigingen. Met je lijf, je stem, je ogen. Met al je herinneringen.   Je schaamte, je woede, je euforie, je energie.

Hoe doe je dat, alles mee laten doen? En hoe doe je dat op momenten dat het spannend wordt? Ben je dan ook nog open? Of sluit je de poorten, zodat er maar een gedeelte naar binnen mag?  Wanneer ben je klaar om te leren? Wij laten in onze ontmoetingen zien hoe je dat aanpakt.

Innerlijke stemmen razen dwars door elkaar heen.

“Ik ben zenuwachtig. Jezus, wat een onzin, wat kan er nu misgaan!”

“ Stel je niet aan man.”

“Nou, het is wel logisch dat je wat zenuwachtig bent.”

 

“ Nee, dat is niet logisch, dat is echt noodzakelijk!”

“ Zonder wrijving geen glans.”

“ Ja, probeer jezelf maar te sussen.”

“ Is het oké dat jij je druk maakt? Is dat echt oké?”

“ Of verwacht je van jezelf dat alles meteen perfect gaat? “

“Nou, dat is hij wel gewend, onze wonderboy!”

“ Man, doe niet zo cynisch!”

De methodes van mindfulness en voice dialogue staan bij ons centraal.

 “Ik voel mijn buik en merk dat ik hem inhoud. Om beter over te komen. Daardoor stokt mijn adem een beetje. Mijn borstkas drukt dan ook wat naar achteren, waardoor ik mij wat kleiner voel. Ik wil weg van mijn buik maar leg toch mijn hand erop. Ik geef het aandacht, daar waar ik normaal ervan afdraai, het weg moffel.” 

Dan vragen wij het publiek om te kijken waar bij hen fysiek ongemak zit. Welk deel van je lijf schuif je wel eens terzijde?

Na een poosje kijken we elkaar aan. We maken contact en merken dat we dicht bij elkaar zijn. Zo dicht als je bij de koffieautomaat staat met een collega. En is dat oké? Kan je voelen wanneer er een grens is en mag je daar van jezelf iets over zeggen?

“Jezus wat een gelul! Denk je nu echt dat deze mensen hier op zitten te wachten?

  Echt niet!”

“ Nou, ik vind het mooi dat we dit kunnen delen.”

“ Ik niet!”

“ Ik schaam me voor deze vertoning.”

“Waar schaam jij je dan voor?”

“ Nou, dat de ander het stom vindt!”

En zo gaan de stemmen met elkaar in conclaaf. Als ze werkelijk interesse in elkaar tonen in plaats van elkaar alleen maar te beconcurreren, dan ontstaat er mildheid. Dan vullen ze elkaar aan en komen er onverwachte kwaliteiten bovendrijven. Kwaliteiten die je nodig hebt om te leren.  Er is veel stilte tijdens deze ontmoeting, die 45 minuten duurt. Stilte die mooi, pijnlijk, grappig, ongemakkelijk of gewoon stilte is. Na afloop zijn we blij over de impact. Mensen zijn echt geraakt, ze herkennen dingen in zichzelf. Ze ervoeren veiligheid en ongemak dat hen in staat stelde werkelijk naar zichzelf te kijken. En ze wilden er mee aan de slag. Kijken wat er bij hen, nu, speelt en hoe je dat binnenstebuiten kunt keren.

Op 24 april doen wij een dergelijke presentatie tijdens de ontbijtsessie op de Next Learning.

De rest van de dag zijn we beschikbaar om jou te helpen met je eigen ‘readiness to learn’

Gerrit Streekstra   |  Damiët van Stek

 

 

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Next Learning website is van Euroforum BV. Privacy statement | Cookie statement | Copyright ©2024